แล้วฉันก็ถึงบ้าน...แปลกหูแปลกตา กับถนนหนทางผู้คนที่เยอะแยะ..บ้านฉันเมื่อก่อนไปเมืองนอก เลยเข้าไปในซอยยังเป็นทุ่งนาอยู่เลย..นาจริงๆเพราะมีการปลูกข้าวด้วยแต่มันกลายเป็นตึกแถวไปหมดแล้ว สองแถว มอร์เตอร์ไซค์ วิ่งกันขวักไขว่..แม่ค้าแม่ขายหาบเร่เรียงร้านอยู่จนยื่นออกมาในถนน ฉันยิ่งกว่าบ้านนอกเข้ากรุงจะข้ามถนน ก็ทำท่าเหมือนกับจะเต้นบัลล์เลย์ ยื่นเท้าแล้วเก็บกลับเข้ามา อยู่อย่างงั้นน่ะ..ไม่ได้ไปไหนสักที..จนคนที่บ้านต้องจูง...แม่และญาติๆตื่นเต้นกับการกลับมาของฉันมาก ทุกคนมีหมายกำหนดการที่ฉันควรที่จะต้องทำแทบทุกวันไม่เว้นตะละวัน ไปกราบท่านเจ้าคุณฯ ไปกราบอัฐิคุณพ่อ และต้นตระกูล ไปไหว้เหล่าญาติแก่ๆที่เหลือกว่าจะจบรายการนั้นก็เป็นอาทิตย์..ทีนี้แหละ..ถึงรายการพวกเพื่อนๆฉัน ถึงจะอยู่เมืองนอกนานแต่บรรดาเพื่อนที่สนิทๆกันตั้งกะสมัยประถมยาวมาจนจบชั้นมัธยม ก็ยังเกาะกลุ่มเหนียวแน่น เพราะฉันมันกระบี่โรงเรียนเดียว...เพื่อนๆก็แต่งงานไปบ้าง แม่ม่ายหยั่งฉันบ้าง ยังหาผ..ไม่ได้ก็มี เวลาคุยกันที..ละก้อ โขมงโฉงเฉง..ทุกคนมีงานทำ..ฉะนั้นฉันจึงต้องคอยเวลาเย็น กว่าจะเจอะเจอกัน..
จากคุณ : wiwanda (WIWANDA) - [28 มิ.ย. 14:56:19]
สู่มาตุภูมิ.....ของคนไกลบ้าน
!!!!!!
แงงงงงงงงงงงงงง